Öyle derlerdi.. Kim? Hatırlamıyorum. Ne suratları ne isimleri kalmadı hafızamda.
Onlar yerine Adana Karataşta "Kızlar futbol oynamaz" diyen erkek çocuklarını hizaya çekip, beni yanına alan ve sonra "bu kız çocuğu bundan sonra her akşam üstü antremanında bizimle oynayacak. Buna itirazı olan varsa kramponları kenara bıraksın gitsin" diyen Rıfat Hoca kaldı.
Fakat Rıfat Hocalardan fazla yok ya da olsa bile bir vakit kim bilir hangi kırgınlıktan içlerine kapanıp çekiliyorlar kendi yarattıkları dünyaya...
O yüzden her yıl maça gitmek için aldığım formaları sadece maçlara gittiğimde giyer sonra rafa kaldırırdım.
Ne kadar özenirdim erkek çocuklara hatta "halı saha yapacağız ama adam eksik" dediklerinde "ulan ben varım alsanıza beni takıma" derdim. Yüzlerinde o korkunç ifadeyi her seferinde görmeme rağmen vazgeçmedim ısrarla söylemekten "ben varım"
Bazısı aldı takıma "fasulye" yaptı bazısı hakkaten pas verdi, topa vurmayı gösterdi, gol attığımda benim kadar sevindi.
Yine de Pazar akşamları "20:00 - 21:00 halı saha maçım var" sözünü gururla söyleyen erkek çocuklarına öykünerek baktım. Kramponları, sadece stadda değil kendi yaptıkaları maçlarda üstlerinde taşıdıkları formaları, maç sonrası halı sahanın kenarında oturup sohbet etmeleri vesaire vesaire...
Bugün güzel bir gün.
Bundan sonra "Pazar akşamları 19:00 - 20:00" halı saha maçım var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder