3 Eylül 2014 Çarşamba

Derin uçurumlara tutkun bir ağaç gibi...




Boğulmak benim hünerimdir 
Yağmurlara uzak o topraklarda 
De ki öldü bu adam 
Halk diktatörlüğünün birinci yılında 

Boğulmak benim hünerimdir 
Su geçirmez şemsiyeler gibi kollarımı açıp da 
Yeni geldim, kurundum, şöyle ne oldum 
O mel'un yalnızlığın çorak sayfasında 

Kendimi koşuya saldığım bir mevsimdir 
Yağmur beni kovalar, ben yüzümü yıkarım 
Kirliyim, arınmam, üç beş kadeh atarım 
Üstüne de bir cigara yakardım, ben adam olsam 

Derin uçurumlara tutkun bir ağaç gibi 

Boğulmak hüner midir ah, bir elimi tutsan.



Ahmet Erhan